6 / 112
4
e
k sit en tob oor waaroor ek dié maand moet skryf. Daar
is ‘n varsheid in die lug en ten spyte van al die slegte
voorspellings vir die seisoen, het ons sommer vroeg
reën gekry in die noorde. Die Suid-Kaap is sopnat en
die Swartland trek swaar. ‘n Mens kan maar net wonder
wanneer alles net weer normaal gaan wees...
Wat is die nuwe soort normaal? Die oorloë neem toe en die vlug-
telinge soek wêreldwyd desperaat na nuwe tuistes. Nie almal is oral
ewe welkom nie. Suid-Afrika is nog besig om oor kwotas in ons
sportspanne te praat toe kondig die Europese Unie aan dat daar
nou vir elke land ‘n vlugtelingkwota gaan wees. Nogal gewonder
hoe ‘n kwota-tipe mens in sy hart daaroor voel, want die besluit-
nemers daarvan lyk soms min gesteur.
Hier is ‘n swaar stuk “wag” in die lug. In die land voel dit so asof
iets moet gebeur. Die rand bly val, markte is onstuimig, die
Rugby Wêreldbeker moet begin...Of dalk wag ons dat die krag
weer moet afgaan?
Op landbouterrein is die grondonderhandelings effe stiller. Agri SA
is besig om voor te berei vir hulle kongres dié maand, die noorde
wag vir die plantseisoen om aan te breek en die suide se oes is
broos in die aar. Ons wag selfs vir ‘n nuwe koringtarief om afgekon-
dig te word. Baie van ons opkomende boere wag vir hulp en grond
om hulle droom uit te leef op die plaas.
In my hoërskooljare was daar ‘n boekie
Op-
stelle wat sprankel
wat ek moes lees om te
sien hoe ‘n opstel nou eintlik geskryf behoort
te word. Een so ‘n opstel het my geïnspireer
om eendag self ‘n netjiese stukkie werk te
skryf oor die hele plaas wat tydens oestyd
(koring) in rep en roer was oor ‘n haelbui wat
gaan uitsak. Daardie wag is nie lekker nie.
Waarvoor sal ons as graanprodusente wag?
Ja, ons wag vir mooi reën en laer dieselpryse,
maar ek dink as ek vandag eerlik met myself
moet wees, wag ons dat die land se gesind-
heid teenoor landbou moet verander! Dat
daar meer waardering kom vir die werk wat
ons doen om almal in die land en selfs ‘n
paar ander lande se mense daagliks te voed.
Dat ons van vroeg tot laat met hoë risiko’s
plant, spuit, skoffel, oes en aanry dat almal
iets kan hê om te eet. Dat ons jaar na jaar amper alles wat ons het
verpand om ‘n oes vir almal te kan maak.
Ek dink nie ons soek simpatie nie, ons het immers gekies om te
boer, maar sommer net ‘n stukkie meelewing as die son dag vir dag
die plante doodbrand en die wolke kom en gaan, maar dit reën nie.
Sommer net begrip vir ons emosies as ‘n lammetjie dit nie gemaak
het nie omdat die ooi hom weggegooi het.
Waar is die waardering soms vir daardie boervrou wat vir die so-
veelste keer een van die werkers se kinders aanry na die dorp se
hospitaal toe omdat sy siek is? Daar is maar min begrip vir die
gesprekke voor in die bakkie Maandagmôre op pad koshuis toe.
Dalk sal al die swaar makliker wees om te hanteer as ‘n mens net
weet dat jy as mens en dit wat jy doen, waardeer word.
Ek weet nie of ek die magtiging het nie, maar vandag wil ek namens
die mense van ons land ons graanprodusente, hulle gesinne en wer-
kers salueer vir die taak wat hulle verrig. Baie dankie.
Laastens ook ‘n woord van dank aan die Mielietrust wat sedert
2000 tot verlede maand die
SA Graan/Grain
-tydskrif gesubsidieer
het. Dit het baie gehelp om al die graannuus by almal in die land uit
te kry. Hoop ons paaie sal vorentoe weer kruis.
Wat is die nuwe soort
normaal?
JANNIE DE VILLIERS,
uitvoerende hoofbestuurder/CEO
“
‘n Mens kan maar
net wonder wanneer
alles net weer normaal
gaan wees...
“
STANDPUNT
POINT OF VIEW
Graan SA
Oktober 2015