29 / 108
27
July 2018
So byvoorbeeld het Farina
et al
. (1993) bevind dat P-optima laer
vir gronde met ‘n hoë klei-inhoud is en dat dit toeneem soos wat
die klei-inhoud afneem. Dieselfde is deur Schmidt (2003) bevind,
behalwe dat die slik-inhoud by die klei-inhoud ingesluit word.
Konsepte hiervan is in
Maize in Natal
(uitgegee deur KwaZulu-Natal
Landbou-ontwikkeling) en die
Mielie-inligtingsgids
(uitgegee deur
die LNR-Graangewasse) uiteengesit. Meer as twaalf jaar nadat die
LNR-projek afgesluit is, het Fertasa besluit dat die tyd aangebreek
het om die hele
Bemestingshandleiding
te hersien. Een van die
veranderinge was dat die mieliebemestingshoofstuk ook opgeknap
is. Dit het behels dat die bevindinge van die LNR-projek (dus die
PhD-studie deur Schmidt) as die P-riglyngedeelte geïnkorporeer is
(Fertasa, 2016).
Verskille tussen die ou en nuwe riglyn
Die grootste verskil tussen die vorige en die nuwe P-riglyn vir
mielies is die basis waarop dit bepaal en saamgestel is. Met die
opstel van die nuwe benadering is gevind dat gronde se optimale
P-waardes vir mielieverbouing verskil omdat sandgronde betreklike
hoër drempelwaardes het (byvoorbeeld ±30 mg/kg in die bo-grond)
teenoor swaar kleigronde (byvoorbeeld ±17 mg/kg in die bo-grond).
Die groot verskil is dus daarin geleë dat die nuwe riglyn ook, aan
die hand van die grond se slik-plus-klei-inhoud, in terme van
hoeveelhede P wat toegedien behoort te word, onderskei. Hierdie
werk wat deur die LNR-Graangewasse gedoen is, stem ooreen met
werk wat deur dr Mart Farina in KwaZulu-Natal gedoen is, in dié
opsig dat tekstuur bepalend is.
Riglyn (verduidelikende aspekte)
Grondmonsters tydens die PhD-studie is geneem om in te pas
by moderne praktyke, wat insluit bandplasing en breedwerpige
toediening van P (verrykte sones as gevolg van bandplasing en
onverrykte sones tussen rye is in ag geneem, asook gevalle waar
kunsmis breedwerpig uitgestrooi is). Die riglyn is daargestel volgens
die Bray 1-ekstraksiemetode en bestaan uit vier tabelle (Fertasa,
2016).
Tabel 1
Die eerste tabel dui die drempelwaardes vir die boonste 200 mm-
grondlaag aan. Hieruit kan dus ‘n duidelike beeld verkry word van
hoeveel P in die grond behoort te wees. Die verwagte opbrengs,
die mielieprys, die hoeveelheid P benodig en die prys van P sal
gesamentlik die ekonomiese regverdiging van toedienings wat
nodig mag wees om die drempels te bereik, bepaal sowel as die
periode waaroor die toedienings versprei moet word (in die nuwe
Bemestingshandleiding
Tabel 5.4.4.4).
Tabel 2
In dié tabel word die hoeveelheid P wat benodig word om die
grond onmiddellik tot die drempel op te bou, aangedui. Ekonomies
kan dit onder hoë produksie-omstandighede sin maak om dié hoë
toedienings wat by lae P-vlakke oor ‘n kort periode in die grond nodig
is (een tot drie jaar) toe te dien, maar dit sal gewoonlik nie by lae
produksie-omstandighede sin maak om sulke groot hoeveelhede
P algeheel oor ‘n kort periode toe te dien nie – moontlik wel oor ‘n
veel langer periode (vier tot 25 jaar; in nuwe
Bemestingshandleiding
Tabel 5.4.4.5).
Tabel 3
P-hoeveelhede wat by bepaalde ontledings in die grond vir lae
produksietoestande (2 t/ha - 12 t/ha) tydens plant gebandplaas
behoort te word, verskyn hier. Hiervolgens word slegs verwagte
verwydering van P toegedien wanneer die drempel bereik is en
meer as die verwagte P-verwydering wanneer grondontledings laer
as die drempel is (in nuwe
Bemestingshandleiding
Tabel 5.4.4.6).
Tabel 4
P-aanbevelings vir grondregstellings tesame met verwagte
P-verwydering by opbrengste van 7 t/ha - 20 t/ha verskyn in dié
tabel. Hoe hoër die verwagte opbrengs, hoe meer sal eenmalige
P-regstellings geregverdig wees (in nuwe
Bemestingshandleiding
Tabel 5.4.4.7).
Samevatting
Die LNR-studie het nie die rol van mikorisa (mycorrhizaes) en ander
biologiese aspekte op die mielieplant en P-opname vervat nie.
Die studie ontken geensins die biologiese bydrae tot die grond-
plantinteraksie nie. Die riglyn dien as ‘n zero-basisstelsel vanwaar
verdere aanpassings deur ‘n kundige persoon gemaak kan word.
Die nuwe Fertasa P-riglyn behoort ‘n bydrae te lewer om die
wanpersepsie van een optimale P-waarde oor alle gronde en alle
gronddieptes heen uit die weg te ruim. Vir ‘n lang tyd is ‘n algemene
P-syfer oor gronde heen as genoegsaam aanvaar. Dit is nou
duidelik uitgewys dat dit ‘n fundamentele fout is om so ‘n siening
te handhaaf en dat die grond se tekstuur, sowel as die diepte van
grondmonsterneming, die drempelwaarde dikteer.
Verder is dit noodsaaklik om te besef dat die hoeveelheid P wat
benodig word om ‘n bepaalde tekort aan te spreek, ook deur die
tekstuur dikteer word. In wese gaan die nuwe riglyne oor baie
meer akkurate gronddrempelwaardes, wat met inagneming van
produksiestelsels, verwagte P-verwyderings en ekonomiese
regverdigbaarheid, ingefaseer behoort te word.
Die uiteindelike netto-effek hiervan behoort in die verbetering
van rendement op alle produksie-insette te realiseer. In geval van
enige navrae hieroor, kontak dr Chris Schmidt by 082 885 8134,
chriss@sidip.co.za
of
chrisschm@icloud.com
.
Verwysings
Barber, SA. 1995.
Soil nutrient bioavailability: A mechanistic approach
. John Wiley
& Sons, Inc.: New York, USA.
Farina, MPW. 1989.
Economics of fertiliser use – myths and facts
. Fertiliser Society
of South Africa Journal (1) 17 - 24.
Farina, MPW and Channon, P. 1987.
Season and phosphorus age effects on the
relationship between maize yield and phosphorus soil test on a highly weathered
soil
. South African Journal for Plant Soil 4(1) 21 - 25.
Farina, MPW, Manson, AD and Johnston, MA. 1993.
Fertiliser guidelines, Maize in
Natal. Co-ordinated extension
. Natal Maize 6. University of Natal: Pietermaritzburg,
KwaZulu-Natal, South Africa.
Farina, MPW, Mapham, W and Channon, P. 1975.
Fertiliser response surfaces and
economic optima for maize in three soil-bioclimatic systems
. Crop Production (IV)
109 - 114.
Farina, MPW, Channon, P and Minnaar, S. 1980.
Nitrogen and phosphorus economic
optima for maize on a Msinga clay loam
. Crop Production (IX) 12 - 16.
Fertasa. 2016.
Bemestingshandleiding
. Agtste hersiene uitgawe. Pretoria, Suid-
Afrika.
Möhr, PJ. 1972.
Stikstof- en fosforbemestingsnorme vir mielies op sekere gronde
van die Avalon- en Huttonvorms
. Crop Production (1) 47 - 53.
Möhr, PJ. 1974.
Handleiding vir mielieproduksie en gebruik van die mielierekenaar
.
MVSA Publikasienr. 36.
Möhr, PJ. 1975.
Optimum soil P levels for series of the Avalon and Hutton forms
.
Fertiliser Society of South Africa Journal (1) 11 - 16.
Möhr, PJ. 1975. Unpublished internal FSSA report.
Möhr, PJ. 1977.
Mielieproduksie en die mielierekenaar
. MVSA Publikasienr. 61.
MVSA, 2007.
Bemestingshandleiding
. 7de uitgawe. Pretoria.
Nienaber, TF en Groenewald, JA. 1979a. S
ekere ekonomiese aspekte betrokke by
fosforbemesting van mielies
. MSc.-Verhandeling, Universiteit van Pretoria.
Nienaber, TF en Groenewald, JA. 1979b.
Finansiële aspekte van grondfosforop
bouing in mielieproduksie
. Fertiliser Society of South Africa Journal (1) 9 - 14.
Schmidt, CJJ. 2003.
Changes in the phosphorus status of soils and the influence on
maize yield
. PhD-thesis. University of the Free State, Bloemfontein.
Soil Classification Working Group. 1991.
Soil classification – a taxonomic system
for South Africa
. Department of Agriculture and Water Supply: Pretoria.